سعیدرضا مؤذنی نقندر؛ فائزه علیخانی؛ ابوذر حاتمی یزد
چکیده
بهرهبرداری غیر اصولی از منابع آب و خاک، ضمن تشدید وقوع سیلابها و افزایش نرخ تولید رسوب، موجبات کاهش تولید و تلفات سرمایههای ملی کشور را فراهم نموده است. با توجه به تخریب حوضه نخاب در سالهای گذشته عملیات آبخیزداری در این حوضه اجرا شده است. هدف از این مطالعه بررسی نقش اقدامات اجرایی در مدیریت رواناب و فرسایش و رسوب است. به این منظور ...
بیشتر
بهرهبرداری غیر اصولی از منابع آب و خاک، ضمن تشدید وقوع سیلابها و افزایش نرخ تولید رسوب، موجبات کاهش تولید و تلفات سرمایههای ملی کشور را فراهم نموده است. با توجه به تخریب حوضه نخاب در سالهای گذشته عملیات آبخیزداری در این حوضه اجرا شده است. هدف از این مطالعه بررسی نقش اقدامات اجرایی در مدیریت رواناب و فرسایش و رسوب است. به این منظور برای تعیین میزان کاهش دبی اوج سیلاب، از مدل HEC-HMS و برای تعیین میزان تغییرات فرسایش و رسوب حوضه از مدل MPSIAC در دو حالت قبل و بعد از اجرای عملیات استفاده شد. با توجه به نتایج، اجرای عملیات آبخیزداری باعث افزایش زمان به اوج رسیدن سیلاب به میزان 60 و 30 دقیقه و همچنین کاهش 54 و 28 درصدی دبی پیک به ترتیب برای دوره بازگشت 2 و 100 ساله شد. علاوه بر این در صورتی که مخزن سازهها از رسوبات پر شوند همچنان تأثیر بهسزایی در افزایش زمان رسیدن به اوج و کاهش دبی اوج و حجم سیلاب دارند. نتایج ارزیابی فرسایش و رسوب نشان میدهد که در اثر اجرای عملیات آبخیزداری فرسایش ویژه از 18/10 به 8/9 تن در هکتار در سال و رسوبدهی ویژه حوضه نیز از 16/3 به 9/2 تن در هکتار در سال کاهش پیدا کرده است. از آنجایی که حوزه آبخیز سیستمی پیچیده است بنابراین، پیشنهاد میشود که بهمنظور دستیابی به توسعه پایدار، مدیریت جامع کلیه منابع و نیز رویکرد سیاستگذاری در حوضه بهعنوان ضرورتی اجتنابناپذیر در نظر گرفته شود.